« Esthetiek, dat is mijn pure essentie »
Terug
Dries
Bloemen zijn in mijn leven verschenen in 2001, het jaar waarin ik plots ziek werd. Ziek genoeg om van de ene dag op de andere te stoppen met mijn job als tv-producer. Plots bevond ik me in zo'n situatie waarin je nadenkt over wat je echt wil. In mijn geval was dat: bloemen. Ik wou altijd al iets doen met mijn handen, iets waarbij ik niet onder constante mentale druk stond. En het moest ook iets zijn waarbij esthetiek belangrijk was, want ik leefde voor esthetiek. Ik kon beginnen werken in de nieuwe bloemenwinkel van vrienden. Maar er dook al snel een probleem op: mijn perfectionisme.
Daar kan je bij het maken van een boeket best ver mee gaan: textuur, kleur, samenstelling... Toen een ex-collega me wat later vroeg om voor zijn productiehuis te komen werken, op m'n eigen tempo, want ik was nog altijd aan het herstellen, gaf ik toe. En zo ben ik het tv-wereldje terug ingerold. Na een dikke 9 jaar was ik opgeklommen tot producent bij de VRT. Maar ik had het gevoel dat ik meer in meetings zat, dan dat ik creatief bezig was. Ik besloot de veilige haven te verlaten en zelfstandige te worden, net voor m'n 40e. Een goeie keuze. Maar na 8 jaar, we schrijven dan halverweg 2019, kreeg ik plots geen enkele aanbieding meer.
Ik onderzocht dan verschillende opties en ging in maart 2020 beginnen bij een internationaal bedrijf om de markt van de e-games te ontwikkelen. Maar half maart ging de wereld op slot. Ik zat letterlijk en figuurlijk vast. Toen zei een vriend: “Is het niet het perfecte moment om iets met je bloemen te doen?” Die hadden me in de tussentijd niet losgelaten, iedereen wist dat ik er een passie voor had. Maar mijn perfectionisme deed me weer twijfelen: ga ik dat wel kunnen? Zal ik wel goed genoeg zijn? In Londen volgde ik een intensieve bloemencursus op hoog niveau, zowel qua techniek als qua esthetiek.
En nu heb ik dus mijn eigen onlinebloemenwinkel. Die meer is dan alleen maar een bloemenwinkel: ik ontwerp ook kaarsen met bloemengeur en vazen. Zo leef ik me artistiek uit in mijn eigen, superesthetische wereld. Die staat ongelooflijk ver af van de tv-wereld, al schepte ik daar het meeste plezier in het bepalen van de decors en hoe een programma eruitzag. Esthetiek, dat is mijn pure essentie. En het voelt ongelooflijk goed om daar nu dag in, dag uit mee bezig zijn.
